23.01.2013, İstanbul
Boş vaktimin bol olduğu ender zamanlardan birinde beynim üretmeyi durdurdu.. İçinde bulunduğum koşul ve ortam nedeniyle yazamıyorum, okuyamıyorum, konuşamıyorum…Bende o zaman düşüneyim dedim.
Tüm insanlar gibi benimde peşinde olduğum mutluluk kavramını düşünmeye başladım.. Neydi mutluluk? Ne yapınca, ne yaşayınca mutlu oluyoruz?
Düşündükçe yazabildim, beni mutlu eden unsurlar bedenimden kalemimin ucuna oradanda bu sayfaya dökülüverdi.
Mutluluk bence;
– Evimin kokusu, kendi yatağımda ne şartlarda olursam olayım ama kendi evimde kendi çarşafımda uyuyabilmek..
-Bir bardak çay… ister siyah, isterse zencefilli, karanfilli, yeşil, tarçınlı , limonlu, farketmez ama illede çay…
– Sabah ezanını dinlemek… Ezan okunurken camları açıp o güzel duyguyu , temiz ve soğuk havayla birlikte içime çekmek, huzur bulmak…
– Aile bireylerinin kocaman sevgi dolu öpücükleri…
-Pırıl pırıl bir denize balıklama atlamak…
– Bol köpüklü bir Türk kahvesi, yanında buzlu su ve kendi yaptığım vişne likörünü içmek…
– Deli esen rüzgara yüzümü dönüp saçlarımı savurmak ve üzerimdeki negatiflikleri rüzgara teslim edip arınmak…
– Yeni aldığım kitabın önce en son sayfasını okumak…
-Müzeyyen Senar’dan ”Kimseye etmem şikayet” şarkısını dinlemek…
– Frontierville oynamak…
– Yağlıboya resim yapmak…
– Salacak Sahilinde yürümek…
– Kleopatra plajında dalgalara atlayıp taklalar atmak…
-Kırmızı peluş battaniyemle kanapede tv seyrederken uyuyakalmak…
– Sızma zeytinyağlı Antakya usulü kısır yemek…
– Güzelim Boğaziçi’nde kayıkla gezmek…
– El oltasıyla İzmarit yakalamak…
– Dost eli sıkmak…
– Güneşten kızmış kumlarda yalınayak yürümeye çalışmak, yana yana, hoplaya zıplaya…
– Izgara köfte yemek…
– Hayvan beslemek…
– Sevmek, sevilmek…
– Sağlıklı olmak…liste uzayıp gitmeye başlayınca yazmayı bıraktım…
Ben bunları her zaman yapıyorum zaten …
Aslında ben mutluymuşum.. Yazmaya başlayınca farkettim..
Uzmanlar ” her durumda hissettiklerinizi yazın, yazmak insana çok iyi geliyor” diyorlar ya haklılarmış…Aslında mutlu olduğumu anlamam için bunları yazmam lazımmış…
Var olan bir şeyi aramaktan vazgeçtim.. Mutluyum.. Şükürler olsun…
Oya ENGİN
Sen Mutlulugun resmini yapabilirmisin abidin? gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü annecigin resmi degil…..devam eden NAZIM HİKMET RAN’ ın ŞİİRİYLE( herkesin bildigi) ABİDİN DİNO bu resmi yapmış, yatakta damı akan kedisi, köpegi, ninesi çocuklarıyla birlikte gülümseyere uyuyan aile diyorum. bu şekilde bile mutlu olmak var ya….!
Mutluluk sen de kimsin diyorum 36 saat aralıksız çalışan birisi olarak.Desem de votkamla birlikte KABAK koyunda olsam….Nerelere götürdünüz bizleri OYA HANIM
İnsanın iç dünyasına yolculuk yaptımayı başarmışsınız.Kaleminize saglık
Demek ki yaşamak mutlulukmuş bunu anladık yazınızdan :) yaşamak ve sağlıklı olmak mutluluğun temeli elinize sağlık!
ELİNE SAĞLIK OYA ARKADAŞIM..EN ÖNEMLİSİ SAĞLIKLI YAŞAMAK..RABBİM CÜMLEMİZE SIHHAT VE UZUN ÖMÜR VERSİN.
Ablam supersin iyiki varsin eline kalemine saglik ve tabi ki o kocaman tertemiz sevgi dolu yuregine