Bayram çocukları geldi bugün kapımıza. Ellerindeki poşetlerin içi şeker, çikolata ve para dolu olan. Öyle güzel kutladılar ki bayramımızı. Gönlümüzden kopacak harçlıkların heyecanı sarmıştı o güzel suratlarını. Kimileri maskeliydi kimileri maskesiz. Maskesiz olanların dişleri görünüyordu gülerken. Kah tamam kah eksik. Bazıları çarpık. Bir süre baktım yüzlerine. Onlar da bana. Bayram harçlığı peşinde hayatını kaybeden çocuklar geldi aklıma. Sıkı sıkı tembihledim benimkilere. “Sakın kimsenin elini öpmeyin. Virüs var. Sakın kimsenin evine girmeyin. Gel size şurada burada şeker vereceğiz diyen hiç kimsenin peşine takılıp gitmeyin.” çocuklar bakakaldılar torbalarının içine bırakılan harçlıkları bile fark edemeyerek. Bayram sevincimizi gölgeleyen bu olaylar bir an önce bitsin artık. Bitsin ki bayramlarımızı bayram gibi kutlayalım
Category: Güncel
Masal: Evini Kaybeden Kuş
Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde develer tellal, pireler berber iken ben babamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken kocaman bir şehirde yaşayan minicik, sevimli mi sevimli bir Serçe kuşu varmış. Bu tatlı kuşun adı Serçecikmiş.
Serçecik; kocaman şehirdeki bir mahallede yemyeşil yapraklı güzel bir ağacın üzerindeki evinde ailesi, komşuları, akrabalarıyla bir arada mutlu mutlu yaşıyormuş. Ağaç evleri o kadar güzelmiş ki hele ilkbahar geldi mi; mis kokulu taze yapraklar arasında arkadaşlarıyla saklambaç oynamak en büyük eğlenceleriymiş.
Bir sabah henüz uykusunun en tatlı yerindeyken büyük bir sarsıntıyla uyanmış. Yuvalarının bulunduğu ağaç evleri şiddetli bir şekilde sallanıyormuş. Sallanırken de bir sağa bir sola doğru eğiliyormuş. Serçecik yatağından kalkıp dalların arasından aşağı doğru bakınca bir de ne görsün?
Telefon Sapığı
Bu yazıyı bilgisayarımı kurcalarken tesadüfen buldum. Yazdığımı hatırlıyorum ancak zamanını kestiremedim. Yedi sekiz yıl önce olmalı. Eski hırka cebinde para bulmuş gibi sevindim.
Telefon Sapığı
Şu evren hakikaten bizi dinliyor galiba. Buna bir kez daha inandım. Geçen akşam bir kaç eski kız arkadaş toplanmışız çay içiyoruz. Laf döndü dolaştı ilk gençlik yıllarımıza geldi. O zamanki başımızdan geçen ilginç ve iz bırakan olayları konuşurken birden kendimizi telefon sapıklarımızı konuşurken buluverdik. İşte, senin sapık ne yapıyordu, benim sapık ne diyordu derken gülüştük, eğleştik ve artık böyle şeylerin olmadığına şükrettik. Gerçi artık daha farklı sapıklar var ama neyse… Sapık konusu kapandı gitti.
Masal: Altın Bulut
Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde develer tellal pireler berber ben babamın beşiğin tıngır mıngır sallar iken büyük bir şehirde yaşayan adı da Ayza olan bir kız çocuğu varmış.
Ayza; hayatta en çok dağları, ağaçları ve kuşları severmiş. En büyük hayali ise okul arkadaşları ile birlikte bir kamp gezisi yapmakmış. Henüz on yaşında bir çocuk olduğu için çok otoriter, dediğim dedik büyükannesi onun tek başına bir kamp gezisine katılmasına izin vermiyormuş. Ayza’nın annesi ve babası ne kadar uğraşsalar da bu inatçı büyükanneyi bir türlü ikna edemiyorlarmış.
Bir gün akşam üzeri telefon çalmış. Arayan büyükannenin çocukluk arkadaşı Fatma Nineymiş. Uzun uzun konuşmuşlar. İki arkadaş bu baharda Fatma Nine’nin köyünde buluşmak üzere sözleşmiş.
RSS
Facebook
Twitter
Son Yorumlar