Hem fiziksel hem de ruhen kaybolduğum bir anımı anlatmak istiyorum. Kısacık bir andı. Ama yaşamımda etkisi büyük oldu.
Annemle Kapalıçarşı’ya gitmiştik. 6 yaş civarında olmalıyım. Gezdik, alışveriş yaptık. Sıra kuyumculara geldi. Galiba altın da alacaktık. Annem vitrinlere baktıkça ben de küçük boyumla benden yükseklerde duran ışıltılı dünyanın içinde kayboluyordum. Her vitrin başka bir dünya, başka bir kayboluştu. Boyum yetmiyor, vitrinin içindekilerin tamamını göremiyordum. Sürekli biraz daha yükselmek, bu ışıltılı dünya içine biraz daha girmek istiyordum.
En son alış veriş ettiğimiz kuyumcunun vitrini önünden ayrılırken annemin elini tuttum. Hala gözümü altınların ve lambaların ışıltısından alamıyordum. Annemle el ele yürüyoruz ancak ben o büyülü, ışıltılı dünyanın etkisinden çıkamıyordum.
Son Yorumlar